انجام سه پژوهش فرهنگی در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات - یزد بلاگ

این مطالعه با فراترکیب پژوهش ها، منابع و داده های مرتبط با خشونت در پی شناسایی دلالت گرهای فرهنگی مساله خشونت در ایران است. به همین منظور، مسأله خودکشی زنان ایلامی را به اسم شکل برجسته و بارزی از خشونت انتخاب نموده و در پی تحلیل دلالت ها و سازوکارهای فرهنگی آن است.

مطالعه حاضر در تلاش است با استفاده از تحلیل این پژوهش ها و هم داده های در دسترس دیگر، تصویری دقیق از گستره و ابعاد مساله خشونت و هم تحلیلی انتقادی از درک و فهم عمومی از علل و زمینه های خشونت ارائه کند.

این پژوهش در چهار فصل تدوین شده است. فصل اول و دوم مروری بر ادبیات نظری خشونت و سپس مروری انتقادی بر تحلیل ها و مباحث اجرا شده درباره خشونت در ایران و ایلام، دارد. در فصل سوم دلالت ها و سازوکارهای فرهنگی خشونت تحلیل و در فصل پایانی، یافته ها نتیجه گیری می شوند.

دیگر پژوهشی که قرار است در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات صورت گیرد، اقتصاد شعر و شاعری است که با تلاش روزبه آقاجری پژوهش می گردد.

این پژوهش دو سطح از اقتصاد فرهنگ یعنی معیشت شاعران و اقتصاد توزیع و مبادله شعر در میدان شعری را مورد آنالیز قرار می دهد. از همین رو تلاش می نماید فهمی دقیق تر از فرآیندها و سازوکارهایی که این وجه از اقتصاد فرهنگ را شکل می دهند و معین می نمایند، به دست دهد. به طور تعیین تر، فهم تعارض ها، تبادلات و استراتژی های فرهنگی و مالی برای کسب سرمایه های گوناگون (نمادین، فرهنگی، اجتماعی و مالی) و هم چگونگی شکل دهی این تعارض ها و دگرگونی ها به میدان شعری را در دستورکار خود قرار می دهد.

این مطالعه در راستای حرکت در جهت هدف اصلی خود، راه های کسب عایدی شاعران، مقدار ارتباط این راه ها با میدان فراوری و توزیع شعر، مقدار اثر این راه ها بر زندگی فکری شاعران، اشکال گوناگون فرآیندهای مالی فراوری فیزیکی و توزیع شعر، مقدار ارتباط این فرآیندها با زندگی مالی شاعران و تأثیر و تأثر آن ها از یکدیگر، موانع و مسائل در جهت توزیع عادلانه در میدان شعر و سازوکارهای شاعران در اقتصاد توزیعی شعر و پیامدهای آن را هم از نظر می گذراند.

پژوهش اقتصاد شعر و شاعری از نظر جغرافیایی محدود به تهران و از نظر حوزه ای، محدود به شاعران نوپرداز است که به وسیله مصاحبه با افراد ذی مدخل در حوزۀ اقتصاد شعر اعم از مدیر و منتقد و شاعر و ناشر، تدارک دیده شده است.

اطلس داستانی تهران؛ نسبت طبقه میانه و رمان دو دهه اخیر (1375 تا 1395) پژوهش دیگری است ازسوی امیرحسین خورشیدفر که در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام می گردد.

اطلس داستانی تهران، پژوهشی است ادبی- جامعه شناختی درباره رمان دو دهه اخیر به انضمام نقشه های ادوار مختلف تهران (1325 تا 1395) و یک نقشه خیالی که برمبنای داده های این پژوهش به اسم اطلس داستانی تهران ترسیم شده است.

این پژوهش هم گامی در جهت فهم رمان فارسی اخیر ایران است و هم تلاشی برای درک ذهنیت و ارزش های طبقه میانه جامعه ایران. به عبارت دیگر، این مطالعه ضمن ترسیم نقشه تخیل داستانی شهر تهران که جامعه شناسانی مانند مورتی بر آن تأکید گذارده اند، تلاش می نماید گفتمان رمان فارسی و هم ذهنیت طبقه میانه در رمان فارسی اخیر را فهم کند.

ده اثر داستانی شاخص دو دهه اخیر که وقایع آن ها در تهران روی داده، موضوع اصلی این پژوهش هستند. در این پژوهش با روش کیفی، ده اثر سنخ نمای دو دهه اخیر از حیث تصویری که طبقه میانه شهری از تهران ارائه می دهد، آنالیز شده و با دیگر بازنمایی ها مثل مطبوعات، تاریخ، عکاسی و نقشه مقایسه شده است. داستان های مورد آنالیز در این مطالعه، از آثار جریان شهرنویسی ادبیات معاصر، نویسندگانی مثل حسین سناپور، زویا پیرزاد، فریبا وفی، شیوا ارستویی، مهسا محبعلی، سپیده شاملو، سیامک گلشیری و ...انتخاب شده است. پژوهشگر پرفروش بودن و توجه منتقدان بر آن ها را علت بر شاخص بودن و گزینش آن ها اعلام نموده است.

این پژوهش با اعتقاد بر اینکه بیشتر پژوهش های اجرا شده درباره رابطه شهر و ادبیات، به اقتضائات فرمی آثار ادبی بی اعتنا هستند و غالباً به روشی مکانیکی با متن ادبی برخورد می نمایند، بازخوانی و تدقیق بعضی رده شناسی و سنخ شناسی های داستان های معاصر را بر اساس متون نظریه ادبی (باختین و فرانکو مورتی) و برحسب نسبت آن ها با فضا (زن/مکان) پی می گیرد.

مجله زیتوا: مجله زیتوا | مجله خبری ایران و جهان پیرامون

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما